Bye bye Sunshine State

The road not taken by Robert Frost

Two roads diverged in a yellow wood
and sorry I could not travel both
And be one traveller, long I stood
and looked down one as far as I could
to where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
and having perhaps the better claim
because it was grassy and wanted wear;
though as for that, the passing there
had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
in leaves no feet had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I --
I took the one less travelled by,
and that has made all the difference.

Halloootjesss!

Dit is de afsluiting van mijn American Adventure. Het einde van Mandy goes USA, Mamerikandy, Montverde Academy en de rest.
Op 21 augustus vertrok ik naar mijn droom… De laatste week was hectisch! Ik had op het laatste moment een visum gesprek in Amsterdam. Op het allerallerlaatste moment moest ik nog spullen pakken, afscheid nemen van mijn kamer, mijn huis. Tussen al het gedoe door waren ook nog twee super(!!) feestjes gepropt… Toen de weg naar Schiphol. Hoe ik me toen voelde is echt niet te beschrijven. Dit was de laatste keer dat ik met mijn familie en Joris in de auto zou zitten, op weg naar een punt waarop ik ze, voor wie weet hoe lange tijd niet zou zien. Dit was echt verschrikkelijk. Vervolgens op Schiphol afscheid nemen van mijn ouders en mijn zusje, zij ook hun avonturen in zicht. Joris ging gelukkig de eerste vlucht mee naar Londen. Ook toen weer een moeilijk afscheid moeten nemen van iemand waarvan ik helemaal geen afscheid wilde nemen. Vervolgens een vliegtuig instappen waarvan ik overtuigd was dat hij vol zat me terroristen, omdat een week daarvoor een aanslag was gepleegd in Londen. Ik had weinig idee van wat me te wachten stond. Terug naar huis zoals ik het altijd gekend heb was niet meer mogelijk en dat was natuurlijk een raar idee.
Binnen 9 uur was ik in een compleet ander leven beland. Alleen in Amerika, ja, hier ben je dan. De eerste week had ik nauwelijks tijd om contact met thuis op te nemen; roosters, speeches, doe dit, doe dat. Ik was er nu al moe van. Laat me even bijkomen van de reis en mijn familie bellen om te zeggen dat ik goed ben aangekomen! Regel na regel na regel kwam erbij. Meer leren wat zich alleen maar bleef opstapelen, elke dag testen, elke dag quizes. Is dit nou Amerika, freedom?! Maar nee Mandy, je bent nu in een boarding school, je hebt je rechten opgegeven op het moment dat je hier kwam. Dat was wat tegen me gezegd werd op het moment dat ik ben gaan vragen wanneer we tijd voor onszelf hadden, en waar al die nutteloze regels in hemelsnaam voor waren. Daar heb ik bijna twee maanden het ergste tegen gestruggeld. Flikker op met al die regels, ik wil mijn eigen leven leven, niet geleefd worden. Ik wil mijn eigen verantwoordelijkheid, ik wil zelf weten wanneer ik leer, ik wil naar de bios wanneer ik daar zin in heb, niet wanneer er een trip is gepland. Dat was zo normaal altijd…
Maar op een gegeven moment kwam ik erachter hoe gelukkig ik hiermee moet zijn. Ik ben in Amerika, op een priveschool, ik heb geweldige mensen ontmoet, ik heb zoveel verschillende culturen leren kennen. Ik kan toch niks tegen al die regels beginnen, zo is het nou eenmaal. Get over it! Toen ik dat besefte, is het allemaal heel wat makkelijker geworden. Natuurlijk heb ik nog mijn downs gehad, maar ik had in Nederland ook wel zo nu en dan zwelgeperiodes, hahaha. Ik heb een super leven; ik heb familie de me steunt, ik heb vrienden die achter me staan, ik heb Joris die er hoe dan ook altijd voor me is. Wat wil ik nog meer!
Mijn ouders die naar Dominica vertrokken was best vreemd. De zondag voordat ze weg gingen had ik het idee dat ik bij het afscheidsfeest was. Ik heb in ieder geval de hele zondag net zo hard gehuild als iedereen die er was. Toen kreeg ik alle mailtjes hoe mooi het was en hoe erg iedereen me had gemist, ik had het niet meer. Toen nog een week stressen omdat het erop leek dat Laika niet op Dominica zou aankomen. Toch hielden we onze zin erin: het komt wel goed, schatje. Haha! Wat een drama's....

Als ik op dit jaar terug kijk was het me een jaartje wel! Het leven hier was compleet anders dan dat ik had verwacht. Vanaf het moment van mijn research naar scholen had ik een bepaald beeld voor me. Dat beeld is redelijk tegengevallen doordat de school zich op een andere manier had gepresenteerd… Vanaf het begin af aan heb ik het niet goed kunnen vinden met Montverde Academy. Toen ik hier aankwam was het even slikken om het leven wat ze hier van je verwachten te accepteren. Hoe dat leven hier eruit ziet? Eerst zal ik het zogenaamde “urensysteem” uitleggen. Als je een regel overtreedt krijg je een bepaald aantal uren. Stel dat je de les binnenkomt op het moment dat de bel belt, dan krijg je 2 uren. Stel dat je je uniform verkeerd draagt, 6 uren. Die uren komen dan op je profiel te staan, en die moet je eraf werken. Dat betekent 2 uur in de keuken werken, de campus schoonmaken, andere vieze klusjes opknappen, naar detention of iets anders. Werk je deze uren er niet af, dan mag je niet weg naar een trip in het weekend. Als de uren zich zo erg opstapelen wordt je van school gestuurd. ‘s Ochtends om kwart over 6/half 7 gaat de wekker. Dan ga je voor je klerenkast staan en bekijk je de “gevarieerde” keuze van het uniform. Om kwart voor 7 ontbijten (ookal heb je geen zin in ontbijt, je moet toch gaan om je handtekening te zetten, doe je dat niet dan krijg je uren). In de dorm heeft iedereen elke week een bepaalde taak om te doen, douches schoonmaken, wc’s doen, stofzuigen, moppen, noem het maar op. Na het ontbijt is dat het moment om je taak te doen (doe je dit niet, uren!). Rond kwart voor 8 naar school om de komende 4 uur geinstalleerd in de schoolbanken te zitten. Om 12 uur is er clubtijd. Iedereen heeft een bepaalde club waarin ze deelnemen. Ik was lid van de movie club, waar we klassieke films keken en analyseerden, en de culinary club, waar we koken met tussendoor uitleg waarom welke reactie gebeurd. Om half 1 is het tijd om in de rij te gaan staan om de dining hall in te komen. Dit duurt ongeveer een half uur voordat je binnen bent. Eenmaal binnen moet je nog een keer in de rij voor je eten (iedereen is ongeveer twee keer zichzelf vergeleken met het begin van het jaar, wat doen ze toch met het eten?!). Om half 2 begint het 6e uur. Om drie uur zit het deel van lessen volgen erop. Om half 4 wordt je bij je sport verwacht, dit was in mijn geval voetbal en tennis. Dan ben je tot 6 uur aan het sporten en dan ga je weer in de rij om je handtekening te zetten om te voorkomen dat je uren krijgt. Eenmaal terug in de dorm al het werk voor de volgende dag doen en naar bed. Dit gaat dag in dag uit door, het hele jaar. Nooit een uur dat uitvalt (zieke leraren blijven gewoon les geven), elke dag dezelfde lessen. Als je ziek bent heb je trouwens mooi pech want je mag geen dag van school missen. Als je echt ziek bent mag je hoogstens een uur missen om bij te komen op het bed in het kantoor van de schoolzuster.
Dan is het weekend! Als je weg wil van campus moet je je gedurende de week inschrijven in een van de trips van het weekend. Vrijdagavond, zaterdag overdag, en zondag overdag. Je kan niet heen gaan waar je zin hebt, maar je keuze is beperkt bij waar de trips heen gaan. Gaat de trip naar the mall en heb je daar geen zin in? Dikke pech. Het is begrijpelijk dat ze niet iedereen hun zin kunnen geven, maar toch het feit dat je niet kan gaan en staan waar je wil zat mij dwars. Zaterdagavonden zouden geen zaterdagavonden genoemd mogen worden. Mijn zaterdagavonden zagen er meestal uit als tussen 8 en 9 in bed. Dat is wat anders dan in Nederland en je klaagt dat je om 2 uur al thuis moet zijn en vindt dat je niet genoeg vrijheid hebt, haha. Oh en nog iets leuks. Elke zondagochtend naar de kerk. Ongeacht of je een geloof hebt of niet, in uniform (kniesokken, rokje, blouse, stropdas, en pullover) moet je om 9 uur naar de kerk. Oke op zich is het niet verkeerd om het een en ander van het geloof te leren, maar als de priester je gaat vertellen dat je 0900 – JESUS moet bellen om in contact te komen met Jezus dan weet ik ook niet echt wat ik daarover moet denken. Of als er een gelovige studente gaat speechen over haar geloof en verteld: if you don’t believe, you’ll all go to hell, you’ll all go to hell. Wat denk je? Nuttig dat soort kerklessen?
Gedurende de dag mag je niks eten of drinken in het schoolgebouw. Elke test moet je pledgen: “I pledge my word of honor as a Montverde Academy lady that I have not broken the honor code on this assignment.” Doe je dit niet, dan krijg je punten aftrek. Als je spiekt moet je naar judicial, een soort van rechtzaak in de school en als je schuldig gevonden wordt kan je je carriere wel vaarwel zeggen. Dat je naar judicial bent geweest komt terecht op je application voor college, en verwacht maar niet dat je dan wordt toegelaten waar je van plan was heen te gaan. En als gevolg van judicial wordt bij een groot deel van de cases besloten dat je expelled wordt, van school gestuurd dus. Daar gaat al het geld wat je hebt betaald voor het hele jaar... En dan een school vinden die je aanneemt in het midden van het jaar. Tsja! Er zijn niet alleen kledingvoorschriften, maar ook haarvoorschrijften, sierraden, nagellak, etc. Jongens moeten zich elke dag scheren, en hun haar mag niet te lang of in een bepaald model zijn (uren als je je er niet aan houdt en dan wordt je naar de kapper gebracht en dan gaat alles er af). Oorbellen mogen niet groter zijn dan 1,25 inches (3.2 cm), als een leraar het een twijfelgeval vindt moet je een oorbel uit doen en wordt het met een liniaal opgemeten. Als je geen uniform hoeft te dragen zijn er toch kledingvoorschriften. Ik kan er inkomen dat het niet charmant is als we half naakt rondlopen. Maar dat ik disrespectful ben als ik een tanktop of iets met spaghettibandjes draag? Jaja, dat heeft de assistant headmaster me persoonlijk verteld in een van de eerste weken. We mogen niet onze eigen slippers dragen, waarom is me nog steeds niet bekend. Maar we mogen wel de slippers van de school dragen. Doesn’t make sense to me.
Ongeveer tijdens de kerstvakantie-periode hadden sommige mensen het niet meer en zijn ze vrijwillig weg gegaan. Er zijn er ook een paar betrapt op dingen als roken en drinken, en zijn zonder pardon van school af gestuurd. In totaal zijn er zo’n 20 mensen uitgekicked. In een kleine school als dit (met zo’n 500-600 leerlingen in de Upper School) ken je iedereen en is het niet leuk om afscheid te moeten nemen van je vrienden. Al helemaal niet als het om belachelijke redenen gaat… Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik zal het hierbij laten, haha.

Dat allemaal achter de rug, kwam het volgende: waar wil ik studeren?? Wil ik terug naar Nederland, of verder in Amerika, misschien naar Dominica? Alle opties lagen open. Ik heb toch besloten om terug naar Nederland te gaan. Als ik dit aan het begin van het jaar had geweten had ik het niet geloofd. Nu hebben sommige mensen in Nederland toch hun gelijk gehaald, haha. In Nederland begin ik in VWO 5, economie & maatschappij. Dit jaar wat ik hier gedaan heb telt helemaal niet qua cijfers of wat dan ook. En ook andersom, alles wat ik in Nederland al heb gedaan werd hier heel zwak geteld wat heel nadelig voor mij zou zijn als ik door zou gaan naar college. Ik ga voorlopig bij mijn oma op de Van Delenstraat wonen. En verder volop genieten van mijn vrijheid!! Als je een tijdje weg gaat krijg je wel door wat je belangrijk vindt. Ik heb dit jaar zoveel geleerd, over van alles waar ik anders nooit over na had gedacht. Dit was hoe dan ook een ervaring die ik niet had willen missen en ik ben blij dat ik dit gedaan heb!
Dinsdag, woensdag en vrijdag heb ik elke dag nog twee eindexamens en vrijdagochtend vertrek ik naar Dominica!!! ‘s nachts ga ik hier weg, en ik heb een vlucht vroeg in de ochtend. Dan net als de vorige keer een tussenstop in San Juan, Puerto Rico en dan twee maanden heerlijk in Dominica, mmmmm! Joris komt 7 juli en de 25ste gaan we samen naar Nederland! Kan niet wachten om naar het vliegveld te gaan vrijdag…

Tot snel, toedeledokie